دانلو پاورپوینت آماده درسی و دانشگاهی

نام فایل : طب اسلامی و طب مسلمانی

فرمت : .PPT

تعداد صفحه/اسلاید : 68

حجم : 126 کیلوبایت

بنام خدا
طب اسلامی- طب مسلمانان
اختلاط اين دو مقوله در نوشتار محققان و انديشمندان 
« در اين مقدمه نخست اشاره مختصري به منابع پزشكي اسلامي كه طب النبي و طب ايراني و طب هندي و طب يوناني است مي كنيم...»
« دانشمندان اسلامي آنچه را كه در قرآن و احاديث پيغمبر اسلام (ص) درباره حفظ صحت و سلامتي و جلوگيري از بيماري وارد شده جمع آوري كرده آن را به طب النبي يا طب النبوي موسوم ساخته اند...»

بيمارستان جندي شاپور يكي از مراكز عمده پزشكي بود كه سنت پزشكي آن پيش از اسلام به بعد از اسلام منتقل گشت... نه تنها پزشكي بلكه داروسازي نيز در ايران در مرحله اي عالي بوده و جسته گريخته اثر آن بعد از اسلام ديده مي شود مثل شاپور بن سهل كه رئيس بيمارستان جندي شاپور در شهر اهواز بوده و پيش از آنكه كتابهاي معروف داروشناسي يوناني به زبان عربي ترجمه گردد يعني در سال 255 وفات يافته است كتابي دارد به نام قرافادين في البيمارستانات...»

:« يكي از منابع مهم مسلمانان طب هندي بوده است. علي بن ربن طبري كه از قديم ترين دانشمنداني است كه در علم پزشكي كتاب تاليف كرده گفتار چهارم از كتاب خود يعني فردوس الحكمه را تحت عنوان « من جوامع الكتب الهند» آورده و در سي و شش باب آراء و اقوال پزشكان قديم هند را ذكر كرده است... و نيز كتاب چرك از منابع مهم پزشكي هندي بوده است كه مسلمانان در اختيار داشتند... نيز از منابع علي بن ربن طبري در فردوس الحكمه و محمد بن زكرياي رازي در حاوي بوده است... ابن نديم از نه دانشمند نام مي برد كه آثار نجومي و پزشكي آنان از هندي به عربي ترجمه شده است»

:« پس از آنكه پزشكان دانشگاه جندي شاپور به بغداد فراخوانده شدند و بيت الحكمه يا بقول بلعمي گنج خانه مامون در آن شهر استقرار يافت مسلمانان درصدد اين برآمدند كه ميراث علمي كه نزد ساير اقوام بود به زبان عربي ترجمه كنند و در اين قسمت سهم بزرگ از يونان بود و دو چهره درخشان پزشكي يونان يعني بقراط و جالينوس از مهمترين منابع پزشكي اسلامي به شمار مي آيند... كتاب الفصول بقراط مورد استقبال پزشكان اسلامي قرار گرفت و دانشمنداني مثل رازي و ابن ابي صادق و ابن ميمون و ديگران بر آن شرح نوشتند... در مورد جالينوس اين تاثير به مراتب بيشتر از بقراط بوده است چنانكه حنين بن اسحاق صدو بيست و نه كتاب را ذكر مي كند كه خود و يارانش به زبان عربي از او ترجمه كرده اند... گذشته از اين دو تن ده ها پزشك ديگر هستند كه نامشان در آثار رازي و طبري و مجوسي و ابن سينا آمده و نشان مي دهد كه آثار آنان در اختيار مسلمانان بوده است.»

« مهمترين منبع پزشكي اسلامي آثار دانشمندان يوناني به ويژه بقراط و جالينوس بوده است.))

«دانشمندان اسلامي، آنچه را كه در قرآن و احاديث درباره حفظ صحت و سلامتي و جلوگيري از بيماريها وارد شده بود گردآوري كردند كه از ميان مهمترين اين مجموعه ها مي توانيم «الطب في الكتاب و السنّته» عبد اللطيف بغدادي، و «الطب النبوي» ذهبي، و «الطب النبوي» ابن القيّم و «الرحمه في الطب و الحكمه» سيوطي را نام ببريم.))

چهار منبع براي پزشكي اسلامي (طب اسلامي)
1. قرآن و احاديث پيامبر اسلام (ص)
2. طب ايراني قبل از اسلام
3. طب هندي
4. طب يوناني.
از ميان اين چهار منبع ايشان مهمترين منبع پزشكي اسلامي را آثار دانشمندان يوناني به ويژه بقراط و جالينوس مي دانند.
مراجعه به سايتهاي اينترنتي كه در مورد طب اسلامي است
طب اسلامي، طب النبي، طب الحديث، طب عربي و طب سنتي به جاي يكديگر به كار رفته است
Islamic medicine
طب سنتي ايران و مباحث مربوط به آثار رازي، بوعلي و اهوازي
طب عربي
نقش ابن رشد در تشريح، كتاب رازي در سرخك و آبله، زيبايي در كتاب ابن سينا، درمان شكستگي در طب اسلامي، زهراوي و جرجاني، مسئوليت طبي در طب قديمي اسلامي عربي و طب مدرن، بيماريهای دستگاه تناسلي از ديدگاه علي بن عباس مجوسي و...
 

آبشخور اصلي طب در بين دانشمندان مسلمان
علي بن عباس اهوازي :« فاما الفاضل البقراط الذي كان امام هذه الصناعه...» «و اما جالينوس المقدم المفضل في هذه الصناعه...» «و قد وضع اريبا سيوس كتباً و فولس الاجبيطي كتابا...»
در مجلد اول كتاب وي توسط مؤسسه احياء طب طبيعي چاپ شده است 27 بار از جالينوس و 47 بار از بقراط نام برده است.



رازي نيز در الحاوي همين روش را داشته و مثلاً در باب ادويه مفرده عموماً به ديسقوريدوس، جالينوس، بولس، ابن ماسويه، حنين و... ارجاع مي دهند براي نمونه مراجعه كنيد به مجلد بيست و بيست و يكم ترجمه الحاوي كه فرهنگستان علوم پزشكي منتشر كرده است.

علي بن سهل بن ربن طبري در فردوس الحكمه
((يافته هاي خود را با خواندن نوشته هاي حكيمان به ويژه وجيزه هاي به جاي مانده از مردم سوريه و ديگر كشورها كه تنها به يكي از رشته هاي متعدد طب پرداخته بود به كار گرفته در نهايت كتابي را نهادم كه دانش پيشينيان و معاصران را در بر گرفته است.)) وي بخشهاي مختلفي از كتاب خود را به نقل مستقيم مطالب از بقراط و جالينوس و... اختصاص داده است. مثلاً بخش هفتم از گفتار دوم از گونه چهارم كتاب را، گفته هاي بقراط درباره مغز و در بخش بيست و چهارم از گفتار دهم گونه چهارم به «بخشهايي از كتاب بقراط در ضرورت شناخت» اختصاص يافته است.

«نگرش جالينوس و ارساجانس و ديگران به نبض))
«فرازهايي از گفته هاي جالینوس حكيم))
ابن سينا در قانون
49 بار به بقراط ارجاع داده است
در موارد بسيار معدودي به سخن پيامبر اسلام (ص) اشاره كرده است به عنوان مثال در انتخاب مرضعه مي گويد كه مرضعه نبايد مجنون باشد و بعد به سخني از پيامبر اكرم (ص) در اين زمينه اشاره مي كند.
کاسنی
بيروني نيز در كتاب الصيدنه
بيش از همه به جالينوس، بقراط و دیسقوريدوس ارجاع مي دهد

....